Harry de Graaf was een gerespecteerde ereburger van Texel en Nieuw-Guinea veteraan. Hij diende daar als dienstplichtig korporaal van de Koninklijke Luchtmacht in 1961-1962.
Zijn ouders moesten toestemming geven voor zijn uitzending omdat hij nog minderjarig was. Op Biak fungeerde hij als de rechterhand van de commandant. Een interessante baan, want hij zag allerhande telegrammen voorbijkomen. De rapporten over de Indonesische strijdkrachten waren bijzonder gedetailleerd. Ook moest hij persmededelingen maken voor de luchtmacht populatie. Harry de Graaf had een bijzondere relatie met Nieuw-Guinea. Tijdens zijn tijd in Nieuw-Guinea werkte hij als schrijver en beleefde hij vele avonturen. Zijn ervaringen in het tropische Biak waren voor hem memorabel en hij deelde vaak anekdotes over deze periode.
Harry de Graaf was een productieve journalist en columnist. Als hoofdredacteur van de Texelse Courant van 1962 tot 1989 speelde hij een cruciale rol in het informeren en verbinden van de gemeenschap, zijn bijdragen aan de krant hebben een blijvende impact gehad op de Texelse samenleving.
Harry de Graaf stond bekend om zijn positief-kritische, ludieke en humoristische beschouwingen over Texel, de Texelaars en overkanters. Zijn columns in de Texelse Courant waren geliefd vanwege hun scherpe observaties en betrokkenheid bij de lokale gemeenschap. Helaas zijn er geen specifieke titels van zijn meest opmerkelijke columns beschikbaar in de huidige bronnen.
Harry de Graaf had een aantal opmerkelijke momenten in zijn journalistieke carrière. Naast zijn lange dienst als hoofdredacteur van de Texelse Courant, was hij ook bekend om zijn betrokkenheid bij de gemeenschap en zijn scherpe observaties. Een bijzonder moment was zijn benoeming tot ereburger van Texel in 2002, ter ere van zijn 40-jarig jubileum bij de krant. Zijn benoeming tot ereburger was een erkenning van zijn brede verdiensten voor de Texelse gemeenschap en zijn invloed op de samenleving.
Tijdens zijn Nieuw-Guinea reis in 1988 ontdekte hij dat gebrek aan onderwijs een belangrijke oorzaak is van de problemen waarin de Papoea’s verkeren. Harry heeft toen, onbaatzuchtig en met nimmer aflatende energie, in 1990 de Stichting Nieuw Guinea opgericht onder het motto “Stuur een Papoea naar school” Met als doel, inzet voor opleiding en educatie van de Papoea bevolking in Papua Barat ( voorheen Irian Barat) het voormalige Nederlands Nieuw-Guinea. Met geld uit Nederland voltooien Papoea’s hun opleiding, stromen door naar het hoger onderwijs of vinden werk.
Nederlands Nieuw-Guinea, het westelijke deel van het eiland, was ooit een Nederlandse kolonie en maakte deel uit van Nederlands-Indië. Na de soevereiniteitsoverdracht aan Indonesië in 1949 bleef Nieuw-Guinea tijdelijk onder Nederlandse controle, maar werd in 1962 overgedragen aan Indonesië via een tussenbewind van de Verenigde Naties.
De stichting zet zich in voor de ontwikkeling van het gebied, dat grotendeels bedekt is met tropisch regenwoud en dunbevolkt is. Veel plaatsen zijn alleen per vliegtuig of boot bereikbaar.
